January 16, 2011

Banda deseñada medieval, lembranza sólida do galego en situación de normalidade.

Compartimos a idea que o Breixo Hardinguey ten á hora de considerar as Cantigas de Santa María como os antecedentes da Banda Deseñada moderna. Ademais é esa obra unha proba palpábel da vitalidade e normalización dunha lingua como a galega que, na altura en que o rei Afonso escribiu ou mandou escribir, era unha lingua de poder e prestixio. Poder,con certeza, establecido ao longo dunha tradición política de reino propio e casta nobiliar galega que falaba galego.
Velaí na imaxe esta xoíña tirada da cantiga número 74,que brillante e finamente repara na falta de sentido de humor de Satanás, ao narrar na nosa lingua "como Santa Maria guareceu o pintor que o demo quisera matar porque o pintava feo"(sic).


Iso que a cantiga di que lle pasou ao demo co pintor, é o mesmiño que lle pasou a Gloria Lago (Galicia B.) cos equipos de normalización lingüística. Como vedes, temática actual.

Para alén, e isto é a nova, desde uns meses atrás podemos ollar no museo de Pontevedra unha nova xoia do século catorce que tamén pode ser considerada como outro antecedente da banda deseñada actual, esta vez é do século XIV (recomendábel a visita). Trátase da "Táboa de Belvís", unha mostra valiosísima de pintura medieval que se daba por perdida desde que desapareceu do convento de Belvís en Compostela a comezos do século XX. O que tamén é moi interesante é que a pintura apareza soportada por unhas lendas ou pés explicativos, escritos no galego daquela época, que a xeito de banda deseñada nos explican a imaxe que vemos. Trátase da narración dos feitos relativos a "San Acacio e os cen mil mártires do monte Ararat", título da táboa. Aí o tedes, pintura (hoxe sería audiovisual ou BD), narración en lingua galega dunha temática universal, outra mostra de normalidade da nosa lingua na época anterior á "Doma y castración del Reyno de Gallicia". Un feito artístico en normalidade que hoxe tería como equivalencia o podermos ver no cine un filme de Holywood en galego. Acontece iso? É iso normal arestora? Como vedes, non sempre foron as cousas como son hoxe. Tanto é así que o rótulo explicativo no Museo de Pontevedra desa táboa, pintada/escrita en galego, aparece escrito en castelán e mesmo lle traduciron o título ao español. Teremos remedio? Prefiro non responder.

Eis a imaxe da táboa:

Outras informacións para quen goste do galego antigo:


Non sobre pintura, mais si sobre a normalidade do galego medieval, ten o Carlos Callón uns interesantes artigos no seu blog:

No comments:

Post a Comment